piaskownica

Nieco przemyśleń o niepodawaniu ręki. W miarę spokojnie i bez zgryźliwości.

Deklaracja o niepodawaniu ręki premierowi i prezydentowi przez szefa największej opozycyjnej partii wzbudziła we mnie konsternację... Nie chcę się znowu wyżywać na Jarosławie Kaczyńskim, ale zwyczaj niepodawania ręki nijak przystoi komuś, kto chce być traktowany poważnie w życiu publicznym... Głośne było ostatnio przejście Jarosława i demonstracyjne niepodanie ręki Komorowskiemu, Tuskowi i Pawlakowi na sławetnym ostatnim zjeździe Solidarności. Zresztą taki obyczaj miał też ś.p. Lech – nie podawał ręki pospólstwu dziennikarskiemu jak również politycznym przeciwnikom . Janusz Kaczmarek nie podał też kiedyś ręki podczas konfrontacji słynnemu z multimedialnych wystąpień prokuratorowi Jerzemu Engelkingowi. No i Wałęsa Kwaśniewskiemu chyba kiedyś nogę chciał podawać.... To tyle co mi się kojarzy. Nie wiem jaką logikę przykłada się do tego typu zachowań i skąd dokładnie się one biorą. Niektórzy wyprowadzają je z anachronicznych kodeksów honorowych, mi kojarzy się bądź to z piaskownicą , bądź z więzienną grypserą i uważam że ten prostacki obyczaj powinien zniknąc ze świata politycznych zachowań. Dla mnie jest znakiem braku kultury, żeby nie powiedzieć chamstwa. I tyle.

Swoją drogą – jako ojciec kilkorga dzieci zastanawiam się – gdzie są polscy mężowie stanu, nieuwikłani w prymitywne gierki, szlachetni, uczciwi, których życie odzwierciedla głoszone idee? Gdzie są tacy których można dawać za przykład mądrości , rzetelności, uczciwości ? Gdzie są ci co zachowują się z klasą i szanują swoich przeciwników? "Wyginęli jak dinozaury"? - że sparafrazuję "klasyka"...

Jak tak dalej pójdzie to na widok polityków w telewizji przyjdzie mi zasłaniać dzieciom oczy, w trosce o ich dobre wychowanie...

Loren Belkler napisał w książce dla początkujących menadżerów kilka prostych rad . Pisał , że mieć klasę to znaczy między innymi:

"- nie traktować ludzi przedmiotowo, lecz okazywać im należny respekt oraz rozumieć, że szacunek dla siebie samego stanowi podstawę szacunku dla innych

- przestrzegać właściwych norm zachowania, bowiem klasa człowieka zawsze związana jest z jego zachowaniem a nie ze statusem społecznym.

- nie budować swojej pozycji i sukcesu na krzywdzie innych

- znać wagę i wartość szczerego uśmiechu. "

Może zaawansowani politycy powinni wziąć sobie do serca rady dla początkujących menadżerów – tyleż proste co oczywiste?

Albo popatrzeć na sportowców i ich zasadę fair play?

A panu Jarosławowi polecam przypomnieć sobie ideę dobra wspólnego , na którą tak często się powołuje i wynikającą z niej konieczność poszanowania drugiej osoby... A jak to się ma do chrzescijaństwa?... ale o tym innym razem...