Duma i radość z Oskara dla Idy. Oglądając film widziałem, że jest wielki, pełny, kompletny, arcy. To się czuje (a niejeden film w życiu widziałem). Pisałem o tym tutaj. Bardzo kibicowałem i życzyłem im tego Oskara. I oto stało się! Jest Oskar! Cieszę się niezmiernie. :)
W tle "prawdziwi Polacy" nie przebierając w słowach oskarżają autorów filmu o szerzenie stereotypu Polaka - antysemity, przy okazji wylewając w komentarzach całe wiadra antysemickiego jadu. Ot: paradoks.
Niech no tylko te "niepokorne", "niezależne", "prawdziwie polskie" komentarze popłyną świat... to dopiero będzie wizerunek! A to już za chwileczkę, już za momencik... Niektórzy wydając swoje sądy wprost przyznają, że "nie oglądali i nie zamierzają"... No pozazdrościć przenikliwości.
Z drugiej strony (lewej) płyną oskarżenia o antysemityzm i szerzenie stereotypów "żydokomuny". Czyli, że się wyrównuje.
Warto obejrzeć ten film z otwartą głową bez patrzenia przez spróchniałe ideologiczne ramki , szukania spisków i ukrytych przesłań. To jest piękny, bardzo subtelny obraz artystyczny. Taki obraz nie musi pokazywać wszystkiego i mówić o wszystkim. Od tego są podręczniki historyczne, a w filmie historyczne wydarzenia są jedynie tłem.
Poniżej bardzo dobry i mądry komentarz ks. Andrzeja Lutra -duszpasterza środowisk twórczych, który warto sobie przeczytać:
a kto nie widział Idy - koniecznie ! jest w necie - choćby tu jeszcze do końca miesiąca za kod spod kapsla.
