notka naiwna i idealistyczna

W dzisiejszej notce miało nie być o PiS-ie, więc nie będzie. Choć słyszę wyraźnie jak moja nieświadoma część umysłu podszeptuje świadomej, by podtekst dzisiejszej notki brzmiał mniej więcej tak: PiS make peace!! Świadomy umysł się jednak buntuje: Uogólnijmy! Uogólnijmy! Ostatecznie obie części umysłu dochodzą do porozumienia – w tle więc niech bedzie stary hipisowski slogan Make peace not war... , który czasem niektórzy próbują wykorzystać, by osiągnąć doraźne polityczne cele, ostatecznie jednak, "w praniu" to hasło okazuje się pustym frazesem.... Czy może być inaczej?

Tak więc dziś chciałbym napisać – w kontekście tego co się ostatnio dzieje w Polsce, ale także rocznicy zamachów 11 września – o idei porozumienia bez przemocy. Bo tak sobie myślę, że jeśli Marshall Rosenberg – twórca tej idei – zapraszany był był jako mediator w Bośni, w Izraelu na ZachodnimBrzegu Jordanu, godził wojujące szczepy w Afryce, dzieci z "trudnych szkół", ucząc ich języka komunikacji i porozumienia, czy nie należałoby przyjrzeć się jej bliżej... i zastanowić się głęboko – patrząc na polską klasę polityczną - czy nie można by tak inaczej?? I czy nie dobrze by było nauczyć się sztuki porozumiewaniasię opartej nie tyle na public relations i zewnętrznej prezentacji, ale na sercu empatii, szczerości i "wzbogacaniu życia innych". (tego się chyba w domyśle wymaga od polityków?) Idea w swoim zamyśle jest bardzo prosta i nieskomplikowana – taka właśnie, że politycy mogliby ją sobie przyswoić w stosunkowo krótkim czasnie – są zresztą są tacy co ją sobie przyswajają, ale nie w Polsce.

Porozumienie bez przemocy przciwstawia sobie dwie postawy, dwa modele komunikowania się . Dla ich uwidocznienia jej twórcy posługują się metaforą żyrafy i szakala. Pierwszy model – szakal -idzie do celu nie patrząc na innych. Ma swoje zdanie, swój cel do osiągnięcia, do którego zmierza niejako "po trupach" . Ma swoje prawdy, często "jedynie słuszne" w oparciu o nie wydaje sądy, ocenia, wartościuje i łatwo przypina łatki. Krytykuje. Język szakala to język konfrontacji, konfliktu i przeemocy. Szakalowi łatwo znaleźć wroga... Nie mówi o swoich uczuciach i nie bierze za nic odpowiedzialnosci... winni są inni.. Brak odpowiedzialnosci wyraża się w swormułowaniach "musi się" "powinno się", szakale zasłaniają się poleceniami swoich autorytetów, powołują się na nieokreślone siły, zasłaniają się działaniami innych....Szakale grożą, karzą lub obwiniają – "porządna kobieta powinna być..." "Prawdziwy patriota to ten, który..." ....są agresywne jeśli je zaatakować...grożą i wzbudzają poczucie winy .... Znacie szakali? Ja znam... i to po każdej stronie politycznej sceny... a jak się rozejrzymy wokół siebie i spojrzymy w siebie, to moze nalezałoby stwierdzić, że wszyscy jesteśmy szakalami? Wszak przemoc i presja to pewna dobrze nam znana tradycja wychowania... i nie bardzo potrafimy inaczej...

a można inaczej! – tak jak żyrafa... żyrafa ma wielkie serce (waży to serce 13 kilogramów) a sposób komunikacji żyrafy wypływa właśnie z serca... żyrafa potrafi po pierwsze uważnie słuchać – to żyrafie słuchanie wiąże się z okazywaniem zrozumienia dla przeżyć innych,ani się na kimś użala, ani nie zajmuje stanowiska -współodczuwa (empatia) , po drugie – potrafi w sposób otwarty wyrażać własne potrzeby i życzenia.. To pozwala żyrafie nie wchodzić w konflikty a raczej nawiązywac nić porozumienia. W szczególny sposób używa swojej osobistej siły. Myślą przewodnią dla żyrafy jest wzbogacić życie. Swoje i innych. Czy nie o to powinno chodzić w życiu, i w polityce?. Żyrafa nie żąda, jak szakal, ale bazując na tym co czuje, potrafi prosić. Odnosi się do innych z szacunkiem wsłuchujac się w ich potrzeby, wciąż jednak będąc w zgodzie z sobą i nie wyrzekając się swoich pogladów.Bo żyrafa potrafi przekształcić nakaz w potrzebę. Tu nie ma niezgody i konfrontacji. Nie ma wojny i konfliktu. Jest porozumienie. Nawet gdy spotka się z uczuciami złości i agresji – żyrafa stara się odkryć potrzeby ukryte za tymi uczuciami i na te potrzeby odpowiedzieć.

Czy można naszych polityków nauczyć nowego języka komunikacji i porozumienia?? Nie wiem, ale chyba warto próbować! Świat szakali – z językiem etykiet, agresji i osądów, swiat ślepego posłuszeństwa i zewnętrznej motywacji zastąpić światem żyraf – światem odpowiedzialności, współpracy, empatii i wewnętrznej motywacji.... W takim swiecie trudno o przemoc...

na koniec cytat:

Rosenberg: – "Tłumaczę ludziom, żeby nie starali się kontrolować zachowania innych. To niemożliwe. Szanujcie ich decyzje. Im bardziej szanujecie ich prawo wyboru, tym chętniej będą was słuchali i będą gotowi wziąć pod uwagę to, czego pragniecie."